Alleen met mijn fiets op een kletsnatte berg – het onverwachte plezier van in de regen rijden

Zomer, zon en wijdse uitzichten – daar hoopte Martin op toen hij zijn weekendje fietsen door de Beierse Alpen plande. In plaats daarvan kreeg hij winterse temperaturen, wind en eindeloze regen. Ondanks (of misschien dankzij) deze omstandigheden, kreeg hij ook een onvergetelijk avontuur…

Ik zit nu misschien vijf minuten op de fiets, het heeft me ongeveer net zo veel tijd gekost om serieus te overwegen of ik wel verder moet gaan. Het regent pijpestelen en in plaats van naar fluitende vogels en ritselende blaadjes in een warm zomerbriesje te luisteren, hoor ik alleen het geluid van waterdruppels die van alle kanten op me vallen. Het is hoogzomer en toen ik deze fietstocht plande, leken zon en plezierige temperaturen een zekerheidje. De weergoden hadden echter andere plannen.

Het voelt niet heel fijn, maar ik ben gelukkig wel goed voorbereid. In de Alpen moet je berekend zijn op alle soorten weer. Mijn lichte uitrusting is ingepakt in waterdichte tassen en mijn regenkleding helpt me om de kou buiten te houden. Maar mijn hoofd is nog niet helemaal klaar om het idee van warm zomerweer los te laten.

Het plan kwam tot stand dankzij een zakenreis. Ik zou al in de buurt van de Alpen zijn en hoefde alleen mijn fiets mee te nemen. In plaats van direct naar huis te gaan na mijn meeting, zou ik een kleine omweg door de Alpen maken. Van vergaderruimte naar de bergen, letterlijk. Het leek zo logisch: de Albert Link-hut is gelegen op een pittoreske locatie in de Beierse Prealpen, 1000 meter boven zeeniveau. Ik verheugde me op idyllische Alpenweiden, het vrolijke geluid van koebellen, adembenemende uitzichten en een nacht in vreedzame stilte en afzondering. Maar… het ging niet helemaal volgens plan.

Als je van outdooravonturen houdt ken je het proces waarschijnlijk maar al te goed: als het weer niet fantastisch is zijn de eerste minuten niet erg plezierig, om het nog zachtjes uit te drukken. Maar zodra je lichaam opgewarmd is en je stopt het mentale gevecht met de omstandigheden aan te gaan, gaat het er beter uitzien.

Nog vijf minuten later zit ik al beter in het ritme van mijn natte, maar leuke avontuur in de bergen. Ik zal dan misschien wel niet een ontbijt op grote hoogte met een prachtig panorama voorgeschoteld krijgen, maar de mystieke nevelsluiers om de bergtoppen zullen dat ruimschoots goedmaken. Na een paar kilometers geniet ik van mijn eerste “wauw-momentje” – anders dan ik het me had voorgesteld, maar toch betoverend mooi op zijn eigen manier.

Na de eerste echte klim ben ik weer helemaal warm. De weg is steil en gaat zo meedogenloos bergopwaarts dat ik al snel aan het hijgen ben en mijn achterwiel slipt. Misschien had ik toch op mijn mountainbike moeten gaan? Op dit moment had ik graag wat meer grip gehad en materiaal dat geschikt is voor deze hellingsgraad. Het is allemaal net wat uitdagender op mijn gravelbike. Maar genoeg over de fiets, de berg roept! Het beklimmen van deze steile heuvel is een gevecht tegen mijn vermoeide benen en hoofd, maar ik weet dat me op het eind een snelle afdaling te wachten staat.

Terwijl ik naar beneden snel beschermt mijn regenjack me tegen de koude lucht. Onaangedaan door de kou geniet ik van de afdaling, waarbij ik al mijn zintuigen moet inspannen. En door de koele wind op mijn gezicht voel ik nóg meer dat ik leef. Net als ik er echt lol in begin te krijgen krijg ik nog een extra bonus van Moeder Natuur. Als het pad het bos uitkomt breekt de zon een moment door. Het dorp in de vallei beneden baadt in het glinsterende licht, als een baken dat me de weg wijst. Opnieuw een prachtig wauw-moment, dat ik nooit had kunnen plannen.

Een fietstocht door de bergen is altijd een grote uitdaging, zelfs als de zon schijnt. Het is daarom verstandig om vooruit te plannen, maar vooral om het rustig aan te doen. Ik heb gelukkig van tevoren uitgezocht in welke dorpen ik onderweg eten kan inslaan. Het plannen van een behapbare dagelijkse afstand heeft ook gunstig uitgepakt. Dankzij de uitdagende topografie van de bergen is de snelheid een stuk langzamer dan ik gewend ben en op deze Tour door onbekend terrein is het een geruststellende gedachte te weten dat ik genoeg tijd heb om de geplande afstand af te leggen. Het betekent ook dat ik de tijd heb om een heerlijk stuk chocoladetaart te eten en een kop warme chocolademelk te drinken op het terras (minstens net zo lekker als het ijsje en de limonade waarop ik had gehoopt).

De tijd vliegt als ik op mijn fiets zit. Ik rijd door mistflarden en majestueuze Alpenweiden. Daarna leidt het pad me door een smalle kloof waar links en rechts van me indrukwekkend rotswanden oprijzen en het geluid van een klein beekje concurreert met het spetteren van de regen op het gravel. Zo nu en dan staan er een paar koeien op de weg, waar ik respectvol omheen navigeer.

Op andere momenten verandert het zogenaamd goed-begaanbare pad in een steile, technische singletrack waar ik liever een stuk met mijn fiets loop. Naarmate de dag vordert word ik vermoeider. En op een bepaald moment maakt het me niet meer uit of de zon schijnt of dat het regent en wil ik alleen nog maar de hut bereiken.

En dan zie ik hem eindelijk, boven in de weiden: de Albert Link-hut. Het lijkt nog ver weg door de witte sluier van wolken die er omheen hangt. Maar gelukkig duurt het maar een paar minuten voor ik voor de massieve houten deur sta. Van buiten hoor ik al de vrolijke stemmen en het gerinkel van bestek binnen – warmte en comfort zijn nog maar een paar stappen van me vandaan.

Eenmaal binnen doe ik mijn doorweekte kleren uit en trek ik droge, comfortabele kleren aan. De verandering van de mystieke, regenachtige sfeer van de bergen naar de gezelligheid van de hut en de huisgemaakte maaltijd die daarbij hoort doet me goed. Na een lange dag in het zadel, onderworpen aan de rauwheid van de natuur, voelt het geweldig om op mijn bestemming te zijn aangekomen. Omdat het zoveel natter en zwaarder was dan gepland, voelt dit moment nog beter. En hoe nat en koud het ook was, dit was een perfecte dag in de bergen. Ik ga naar bed in de wetenschap dat me morgen weer een perfecte dag te wachten staat.

Tekst en foto’s: Martin Donat

Martin gebruikte onze Sport-specifieke kaarten en de Meerdaagse planner om zijn avontuur te plannen.

iconSport-specifieke kaarten/p>

Multi-day Planner iconMeerdaagse planner